Ζωάκια … δωράκια!

Χιλιάδες άνθρωποι τις ημέρες των γιορτών αγοράζουν δώρα…Δώρα ‘ανάγκης’, ‘υποχρέωσης’ αλλά και δώρα ‘ευχαριστήρια’, ‘συγγνώμης’, ‘αγάπης’.

Στο βωμό των θυσιών αυτών πολύ συχνά και δυστυχώς στο όνομα κάποιου είδους αγάπης οδηγούνται ζωάκια. Γατάκια και σκυλάκια χαριτωμένα, με κορδελίτσες, σε κουτάκια, σε καλαθάκια, σε αγκαλιές αγαπημένων προσώπων…. Ζωάκια που σε λίγο καιρό το πιο πιθανό είναι να βρεθούν σε μια κούτα σ’ένα πάρκο, στο παρακάτω στενό, απορώντας τι έφταιξε και βρέθηκαν από τις εορτινές αγκαλιές και τη ζεστασιά των παροδικά φιλόξενων σπιτιών, μόνα σε μια άκρη της αφιλόξενης και πολύβοης πόλης.

Η αγάπη για τα ζώα δεν είναι υποχρεωτική ούτε και μπορεί να γίνει. Η μη κακομεταχείρησή τους όμως μπορεί να γίνει νόμος και πράξη και συνείδηση πολιτισμού. Η αγάπη είναι πάντοτε…προαιρετική! Δεν είναι υποχρεωτικό κάθε σπίτι να έχει ζωάκι. Πολλά σπίτια ΔΕΝ πρέπει να έχουν ζώο. Όχι μόνο γιατί δεν παρέχουν τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης για το ζώο αλλά και διότι είναι λάθος να πηγαίνει ζώο σε σπίτι όπου έστω και ένα μέλος της οικογένειας έχει σοβαρή αντίρρηση. Το ζώο γρήγορα θα γίνει αντικείμενο καβγάδων και δυσαρέσκειας. Κακό τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το ζώο που τα καταλαβαίνει όλα με τις απίστευτες κεραίες του, για τις οποίες η επιστήμη ακόμα ελάχιστα γνωρίζει.

 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το να μεγαλώνουν τα παιδιά μαζί με τα ζώα είναι υγιές. Και τα δύο όμως χρειάζονται την υπευθυνότητα ενός ενήλικα που θα τους παρέχει σωστή περίθαλψη, καλές συνθήκες διαβίωσης, ισορροπημένη διατροφή και διαβίου παιδεία. Και λέγοντας παιδεία αναφέρομαι στη σωστή καθοδήγηση και συμπεριφορά.

Αν αναλογιστεί κανείς λοιπόν τις ομοιότητες ζώων και παιδιών θα υπολογίσει πως εξίσου η υιοθεσία ενός ζώου είναι σοβαρή και υπεύθυνη υπόθεση και προϋποθέτει πάνω από όλα ΑΓΑΠΗ αλλά και ΔΕΣΜΕΥΣΗ.

Από την κτηνίατρο Καμπίτση Καλλιόπη